Saber vivir

A quen lle estraña xa? Non saber se imos no camiño adecuado é un problema case global. A intimidade ofrece esas dúbidas a miúdo e todo o mundo quere saber se entre tódalas opcións que hai escolleu a correcta. Ao mellor non hai opción correcta, hai varias válidas. Eu de pequeno pensaba que só había unha moza para min no mundo, e que eu era único para ela. Moito Disney... algo aprendín co tempo (aínda que siga tendo amor/odio á idea de concertar unha parella fixa e eterna tradicional). Pero para unha vez que non veño a falar de amor, non a vamos cagar.

Preciso gozar das cousas e deixar de impoñerme obrigas... así non desfruto. Malia dicir que todo me vai ben e é a hostia, que non é mentira. Pero son eu o meu principal inimigo. Prometo sacar tempo ter tempo para visitar aos avós (especialmente á avoa), para pasear e sentir a natureza, para aprender a coñecerme a min mesmo a través da música e para cumprir co meu 3º legado do tibu. Fóra o "teño que", dentro o "quero". Aire libre, ven a min.

Hai quen se parece a todos, tamén a ti

Esas cellas levantadas co sorriso... nena, nunca as poderei olvidar. Hai quen se parece a todos (tamén a ti), pero pintan os dedos doutra cor.