Veña máis unha

Cambio de Hábitat / Habitat change | Hernán Piñera

Meses e meses sen escribir aquí, e escribindo pouco tamén noutros sitios. A reflexión non para, pero quizais diminúe. Hoxe quixen escribir e tiven a forza de abrir na xanela este vello blogue, o cal espero non abandonar nunca. No coche viña pensando en comezar cun "non sei se é o mundo o que está mal ou son eu" (era algo máis poético, pero non me lembro), e esa é a miña reflexión dos últimos meses.

A de hoxe non foi, nin de lonxe, a máis dura, mais foi unha máis. E xa estou canso de acabar confundido e de acabar xustificándome en cousas que me parecen contradicións. Intento pedir igualdade e respecto, pero igual son eu que non teño paciencia e son arisco, aínda que sempre me considerei moi boa persoa e afable. Pero claro, un só ve a palla no ollo alleo, e eu igual non son menos. Son unha persoa difícil de tratar e á que todo lle molesta? Dáslle a man á xente e cóllenche o brazo? Se es amable trátante de tonto? As novas xeracións veñen (vimos) parvas de todo?

Non sei, pero xa me canso de tantas cancións de guerra. Agora mesmo quixera pasar máis tempo só...