Culpable

Tés medo de non encontrar ao verdadeiro culpable?

Claro, é moito máis fácil botarlle a culpa a outro. Pénsao. É culpa súa realmente?

 - Claro, por que non?

Tés razón. Todo encaixa. A primeira impresión é que si. Pois para que indagar máis? Total, todo é branco ou negro, iso é algo que se sabe en todas partes.

Ou será que tés medo? A escala de grises informática conta usualmente con 256 tons. Imaxínao, pasamos de un a dous centos de posibles culpables. Uf. Iso require analizar moitos factores. Demasiados. Mellor deixámolo para mañá, como todo o complicado.

Ben, polo menos distraícheste. Xa non estás enfadada, verdade? Entón qué importa quen é o culpable? Total, xa non estás doída. Abur.

...Regresou. De novo, a culpa non pode ser túa.

 - A ver, todo indica que é el, para que darlle máis voltas?

Mira a miña camiseta, ves as letras brancas? Vaiamos a un pub bailar, e disme de que cor son as letras despois baixo aquela estraña luz violeta.

Non é por mal, de verdade. É por ti. Pénsao, ao mellor o culpable nin sequera existe. Ao mellor o problema está na túa cabeza. E non, non te estou a chamar demente. Pénsao. Poida que a percepción subxectiva che xogue unha mala pasada. Pénsao (unha vez máis). Ti tés as rendas da túa vida, é ou non é? Porque se non é así, vai sendo hora de que as tomes. Deixa de lamentarte a fai algo por arranxalo.

Só necesitas de ti para ser feliz. A que esperas?

Deixémonos de poesía... a vida é puta por veces, e non hai que facerlle. Intentar levalo o mellor posible e punto. Forza a quen a necesite. De corazón.

Cumpre unha nota: Isto non é válido para calquera solución. Se che fai sentir un pouco mal, lembra que a limpeza é dura pero merece a pena. Se cha pela o que les, pasa.